سازمان حقوق بشر ایران مینویسد که سه سال
پیش در چنین روزی مهسا (ژینا) امینی، شهروند ۲۲ ساله کُرد
از شهرستان سقز که در ۲۲ شهریور ۱۴۰۱ پس از
بازداشت به دست «گشت ارشاد اسلامی» در تهران در اثر ضربات ماموران دچار آسیب شده بود،
در بیمارستان کسرای تهران درگذشت.
کشتهشدن او باعث یکی از بزرگترین اعتراضات
سراسری ایرانیان علیه نظام جمهوری اسلامی شد.
سرکوب خونین جمهوری اسلامی در آن سال نهتنها
دستکم ۵۵۱ کشته، از جمله ۶۸ کودک برجای گذاشت، بلکه با شلیک هدفمند به
چشمهای معترضان، بسیاری را نابینا کرد. بررسی آماری سازمان حقوق بشر ایران درباره
آسیبدیدگان از ناحیه چشم در جریان سرکوب اعتراضات سراسری سال ۱۴۰۱، و مقایسه آن با
فهرست کشتهشدگان، نشان داد که شلیک نیروهای سرکوبگر به صورت و چشم زنان، با تقریب
بسیار بالایی «سیستماتیک و هدفمند» بوده است.
همچنین در ۸ مهر ۱۴۰۱ نیروهای سرکوب در زاهدان طی چند ساعت با شلیک مستقیم سلاحهای جنگی همچون مسلسل و تیربار به سوی مردمی که پس از نماز جمعه در حال شکل دادن یک تجمع اعتراضی بودند، دستکم ۱۰۴ نفر، از جمله ۱۴ کودک و ۴ زن را کشتند. این روز به جمعه خونین زاهدان معروف شده است.
غیر این سرکوبهای مستقیم، جمهوری اسلامی
برای هراسافکنی در میان جامعه دست به اعدامهای گسترده زد. آمارهای ثبتشده در سازمان
حقوق بشر ایران نشان میدهند که از روز ۲۶ شهریور ۱۴۰۱ تا امروز،
دستکم ۲۹۱۰ زندانی، از جمله ۸۳ زن، در ایران اعدام شدهاند.
در میان اعدامشدگان ۳۷ زندانی سیاسی و عقیدتی، ۱۴ معترض (۱۲ تن از
آنان در ارتباط با اعتراضات زن زندگی آزادی دستگیر شده بودند) و چهار کودکمجرم قرار
داشتند. بیش از نیمی از اعدامشدگان را متهمان جرائم مرتبط با مواد مخدر تشکیل میدهند
که از ضعیفترین گروههای جامعه محسوب میشوند. گروههای اتنیکی مانند بلوچها نسبتبه
درصد جمعیتشان در کل کشور، در اعدامهای مواد مخدر قربانیان اصلی بودهاند.
محمود امیری مقدم، مدیر سازمان حقوق بشر ایران، در اینباره گفت: «با اینکه اکثر قربانیان ماشین اعدام حکومت را متهمان جرائم غیرسیاسی تشکیل میدهند، هدف از این اعدامها سرکوب سیاسی و ارعاب جامعه برای پیشگیری از اعتراضات است. رهبر جمهوری اسلامی میداند که اعتراضات سراسری آینده میتواند به سقوط حکومت او بیانجامد.» امیری مقدم در ادامه گفت: «با توجه به اینکه اکثر محکومان به اعدام مورد شکنجه و بدرفتاری قرار میگیرند و از دادرسی عادلانه برخوردار نیستند، اعدام نزدیک به سههزار نفر بدون دادرسی عادلانه و با هدف ایجاد وحشت عمومی باید در کمیته حقیقتیاب سازمان ملل متحد بهعنوان مصداق جنایت علیه بشریت مورد بررسی قرار گیرد.
نگاهی به گزارشهای سالیانه اعدام در ایران،
نشان میدهد که از سال ۲۰۲۲ میلادی (سال کشتهشدن مهسا (ژینا) امینی و
آغاز جنبش زن زندگی آزادی) تعداد اعدامها در ایران به شدت افزایش یافته است. هرچند
اکثر اعدامشدگان متهمان جرائم عمومیاند، جمهوری اسلامی نشان داده است که برای گسترش
ارعاب در جامعه، دست به اعدام آسیبپذیرترین شهروندان میزند تا هزینه سیاسی کمتری
برای اعدامهایش بپردازد.
به همین دلیل، توجه مردم ایران و جامعه جهانی
به مسئله اعدام و بالابردن هزینه سیاسی اعدامها برای حکومت، ضروری است.
در سال جاری میلادی (۲۰۲۵) تا لحظه
انتشار این گزارش دستکم ۹۳۸ تن در ایران اعدام شدهاند. با توجه به اینکه
هنوز سه ماه و نیم از سال جاری باقی مانده، به نظر میرسد که جمهوری اسلامی رکورد
اعدام خود را در سی سال گذشته خواهد شکست!
سازمان حقوق بشر ایران فهرستی از زندانیان
سیاسی و عقیدتی، متهمان به جاسوسی یا توهین به مقدسات که در خطر اعدام قرار دارند،
تهیه کرده که آن را مرتب بهروز میکند. برای اطلاع از پرونده این افراد میتوانید
به این صفحه مراجعه کنید
تا کنون دستکم ۱۲ تن در
ارتباط با اعتراضات زن، زندگی، آزادی اعدام شدهاند که اسامی آنها بهترتیب زمان اعدام
به شرح زیر است:
محسن شکاری (اعدام در ۱۷ آذر ۱۴۰۱)، مجیدرضا رهنورد (اعدام در ۲۱ آذر ۱۴۰۱)، محمدمهدی کرمی و محمد حسینی (اعدام در ۱۷ دی ۱۴۰۱)، صالح میرهاشمی، سعید یعقوبی و مجید کاظمی (اعدام در ۲۸ اردیبهشت ۱۴۰۲)، میلاد زهرهوند (اعدام در ۲ آذر ۱۴۰۲)، محمد قبادلو (اعدام در ۳ بهمن ۱۴۰۲)، رضا رسایی (اعدام در ۱۶ مرداد ۱۴۰۳)، مجاهد کورکور (اعدام در ۲۱ خرداد ۱۴۰۴) و مهران بهرامیان (اعدام در ۱۵ شهریور ۱۴۰۴).
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر