مردم ایران در جنگ ۱۲ روزه که
جمهوری اسلامی به کشور تحمیل کرد پناهگاه نداشتند.
بسیاری از آنها نگران از بمباران مجبور به ترک خانه شده و به استانهای امنتر مثل
مازندران و گیلان سرازیر شدند. مشکل اما تنها فقدان پناهگاه نیست، بلکه بیتوجهی عمیق
و ساختاری به جان مردم ایران در شرایط بحران است؛
از جمله مردم فقط زمانی از حملات با خبر میشدند که اسرائیل به صورت عمومی اطلاعرسانی
میکرد، آنهم در حالی که با قطع و یا اختلال اینترنت روبرو بودند و بسیاری از آنها
اصلا از این هشدارها با خبر نمیشدند. وگرنه هیچ آژیر خطری قبل از حمله به صدا در نمیآمد.
اکنون با گذشت بیش از یک ماه از جنگ ۱۲ روزه، در شرایطی که گفته میشود احتمال از سر گرفتن حملات تقویت شده،
مسئولان نظام به فکر احیای پناهگاههای قدیمی باقیمانده از جنگ ایران و عراق در دهه
۱۳۶۰ هستند که در همان زمان نیز از استانداردهای لازم برخوردار نبودند.
مجید پارسا مدیرکل آموزش و پرورش استان تهران گفته «در پایتخت ۲۳۳ مدرسه داریم که دارای پناهگاه هستند؛ ۱۲۰ پناهگاه احیا شدند، تا در صورت نیاز هم خانواده و اهالی محله استفاده کنند و الباقی نیز پیگیر هستیم تا در قالب پدافند غیرعامل تکمیل شوند.»
همچنین حبیبالله بوربور که از او به عنوان
رئیس مجمع خیّرین نام برده شده گفته است در جلسه با نمایندگان ستاد بحران تهران و بعد
از بازدید مشخص شد حدود ۲۲۰۰ متر از پناهگاههای مدارس تهران، که میراث
دوران جنگ با عراق هستند، هنوز قابل استفادهاند و ظرفیت بالقوهای برای شرایط اضطراری
محسوب میشوند
احیای اردوگاههای اسکان اضطراری
او همچنین از مصطفی سلیمی نماینده «هلال احمر»
در مجمع خیّرین، خواست تا برای «احیای اردوگاههای اسکان اضطراری حومه تهران»، از زمینهایی
که پیشتر به این هدف اختصاص یافتهاند بهرهبرداری شود و عملیات آمادهسازی آنها آغاز
گردد.
مهدی سلطانی پویا رئیس اداره امور خوابگاههای
دانشگاه صنعتی «آریامهر» (شریف) میگوید در جریان جنگ ۱۲ روزه به
علت فقدان پناهگاه «به دانشجویان توصیه کردیم در صورت امکان خوابگاه را ترک کرده و
نزد بستگان خود اقامت کنند تا احتمال بروز مشکل به حداقل برسد.
او توضیح داده «در دو خوابگاه احمدی روشن
و سلیمانی دو سوله ورزشی وجود دارد که با توجه به نوع سازه، در این ایام به دانشجویان
توصیه میشد هنگام حملات از این فضا استفاده شود.
علی بیتاللهی عضو هیات علمی مرکز تحقیقات
راه، مسکن و شهرسازی به ایرنا گفته است «در شرایط فعلی که فرصت چندانی برای ساخت پناهگاه
وجود ندارد، بهترین اقدام شناسایی سازههای مناسب و مکانهای امن است که بتوان به صورت
مقطعی از آنها استفاده کرد.
اینهمه در حالیست که در جریان جنگ ۱۲ روزه اعلام شد ایستگاههای مترو برای پناهگاه استفاده میشود اما مترو
تعطیل بود و ورودیهای آن بسته بود! مسئولان شهرداری تهران وعده دادند از پارکینگهای
زیرسطحی به عنوان پناهگاه استفاده خواهند کرد. اما همه اینها در حد حرف باقی ماند و
مردم با توجه به تجربهای که بیاعتمادی آنها را علیه بیش از پیش دامن زده ترجیح دادند
پایتخت و مناطق مورد هدف را ترک کنند.

هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر