در آستانهی سومین سالگرد قتل حکومتی مهسا
امینی، کنفرانس دو روزه «گفتگوی ملی برای ایران» روز شنبه ۱۳ سپتامبر
(۲۲ شهریورماه) در واشنگتن دیسی به کار خود پایان داد. در این نشست، شماری
از متخصصان، حقوقدانها، فعالان سیاسی و مدنی، روزنامهنگاران و نویسندگان و آسیبدیدگان
اعتراضات ضدحکومتی در ایران، درباره شیوههای گذار و مسیرهای پیش روی کشور به بحث
و تبادل نظر پرداختند.
برگزارکننده این کنفرانس «انجمن همبستگی برای
ایران» بود. محور اصلی گفتگوهای مهمانان، بر موانع و مشکلات میان نیروهای آزادیخواه
مخالف جمهوری اسلامی برای همبستگی و ارائه راهکار برای تقویت همکاری میان آنها قرار
داشت.
این کنفرانس شامل پنلهای تخصصی با تمرکز
بر ایجاد فضای تبادل نظر میان نمایندگان، فعالان و حامیان گروهها و طیفهای مختلف
سیاسی بود. در پنلها اغلب آنچه به عنوان اصول همبستگی روی آن تأکید شد، باور به حفظ تمامیت ارضی ایران، «نه» به جمهوری اسلامی،
رعایت حقوق بشر، حقوق اقلیتها و تأکید بر آزادی بیان، ضرورت خویشتنداری، تکثرگرایی
و تحملپذیری بود.
موضوعات مورد بحث در این کنفرانس شامل بازخوانی خیزش ملّی و اعتراضات خیابانی، بحث درباره شرایط اجتماعی و سیاسی ایران و مسئولیت فردی و اجتماعی، بازخوانی وقایع و تحولات «انقلاب ۵۷» و مقایسه با وضعتی کنونی، ضرورت «شکلگیری گفتگوی ملّی» با رویکرد فراجناحی میان نیروهای سیاسی، «شناسایی اختلافات و مشکلات» به عنوان موانع ایجاد همبستگی و فراهم کردن شرایط برای افزایش همکاری میان گروهها و جریانهای مختلف فکری بود.
اغلب حاضرین در کنفرانس تأکید کردند که جمهوری
اسلامی به ویژه پس از «جنگ ۱۲ روزه» و ناشی از فشارهای داخلی و بینالمللی
اکنون در ضعیفترین موقعیت خود قرار دارد و میبایست از این فرصت به سود مردم ایران
و تحقق آزادی و حقوق آنها استفاده کرد.
پنلهای کنفرانس و مهمانان
این کنفرانس دوروزه متشکل از چندین پنل با
حضور مهمانان از حرفهها و فعالیتهای مختلف و طیفهای فکری و سیاسی متفاوت به ترتیب
زیر اعلام شده بود:
-«دادخواهی
و آینده ایران»؛ لادن بازرگان، سعید دهقان، مهسا پیرایی و لادن برومند.
-«آزادی
اینترنت و آینده دیجیتال ایران»؛ علیرضا فیروزی، نیما راشدان و اعظم جنگروی.
-«ایرانیان
در خدمات عمومی»؛ علی احساسی، علیرضا آخوندی، هانا نیومان و کیان رجاییان.
-«سیاست
خارجی درباره ایران: چیست و به کجا میرود؟»؛ بهنام بنطالبلو، الکس وطنخواه، آلن
ایر و نگار مجتهدی.
-«درسهایی
از گذارها: ایران چه میتواند بیاموزد؟»؛ کارل گرشمن، نیزار زکا، ابراهیم الاصیل و
رکسانا صابری.
-«راهبرد
و مسیرهای گذار به دموکراسی»؛ مهدی یحیینژاد، شکریه برادست، فواد پاشایی و مهرداد
یوسفیانی.
-«رسانه،
حقیقت و سلامت اطلاعات» (در دو بخش)؛ نازنین انصاری، کاملیا انتخابیفرد، مازیار بهاری
(حضور نیافت)، مهتاب وحیدیراد و مهرداد قاسمفر.
-«فراتر
از کنشگری: ایجاد یک جامعه شبکهای برای ایران»؛ نازنین افشینجم، نگین شیرآقایی، اسماعیل
عبدی، سیامک آرام و شارمین میمندینژاد.
-«بازتاب
گذشته: عبور از امروز با بینش تاریخی»؛ شهرام خلدی، شایان سمیعی، لادن برومند و علی
احساسی.
-«گفتگوی ملی در میان طیفهای سیاسی برای
شناسایی اختلافات و مشکلات»؛ شهران طبری، ایرج گنجبخش، شهریار آهی و آرش عزیزی.
در این پنلها وضعیت فعلی اجتماعی ایران با
وضعیت منتهی به «انقلاب ۵۷» نیز مقایسه شد. همچنین مطرح شد که در دوران کنونی مسئله اصلی فروپاشی
جمهوری اسلامی و آزادی مردم است و پس از آن حرکت در مسیر شکوفایی ایران است و باید
بعد از جمهوری اسلامی شرایطی را فراهم کرد که تمام جریانهایی که به دنبال توسعه و
پیشرفت کشور هستند در آن آینده سهیم باشند.
موانع همبستگی
یکی از پنلهایی که در شبکههای اجتماعی از
سوی برخی کاربران بیشتر به آن توجه و پرداخته شد، «گفتگوی ملی در میان طیفهای سیاسی
برای شناسایی اختلافات و مشکلات» با شرکت شهران طبری، ایرج گنجبخش، شهریار آهی و آرش
عزیزی بود. در این پنل گنجبخش عنوان کرد: «در مجلس مؤسسان که قرار است در آیندهی
پس از جمهوری اسلامی انتخابات آن برگزار شود، باید گرایشهای مختلف از جمله پادشاهیخواه،
جمهوریخواه، سکولار، لیبرال، راست و چپ و مذهبی در آن حضور داشته باشند، بنابراین اگر
دنبال تکثر هستیم باید از امروز آماده شویم تا بتوانیم کنار هم بنشینیم.» او تأکید
کرد برای پیشبرد گفتگوی ملی، به «خویشتنداری و گذشت» نیاز است و همچنین باید تمام قدرت و تمرکز را روی از بین بردن «اصل
ولایت فقیه» گذاشت.
در بخشی از این پنل شهریار آهی در ارتباط
با موانع پیش روی شکلگیری گفتگوی ملی گفت: «بزرگترین مانع برای اپوزیسیون به ویژه
در خارج کشور نگاه به بالا و نگاه به قدرت است، باید نگاه به پایین یعنی مردم و زندگی
مردم باشد.» او توضیح داد: «اعتراضات مردم روز به روز بیشتر میشود، باید نگاه به آن
اعتراضات باشد مثل اعتراض معلمان و کادر درمان… و اپوزیسیون باید سعی کند پشتیبان آنها
باشد و با جلب اعتماد از آنها نمایندگی بگیرد.»
آرش عزیزی فعال سیاسی نیز گفت: «اول باید
مخالفان دموکراسیخواه جمهوری اسلامی، با هم بتوانند گفتگو کنند و دوماً بتوانند همکاری
کنند؛ از پهلوی تا موسوی همکاری کنند و نهادسازی کنند، اما واقعیت این است که این الگو
با شرایط حالا شدنی نیست زیرا گروههای مختلف نسبت به هم در بالاترین سطوح دشمنی دارند
و حتا نزدیک مبحث گفتگو هم نیستیم.»
در بخش مربوط به «رسانه، حقیقت و سلامت اطلاعات»
که نازنین انصاری مدیرمسئول کیهان لندن نیز در آن شرکت داشت، موضوع از جمله روی نقش
رسانهها در شرایط ویژه ایران و وضعیت خبرنگاران چه در داخل و چه در خارج کشور متمرکز
بود. در این بخش نیز مسائل سیاسی ایران مطرح شد و دیگر شرکتکنندگان در پنل نیز شامل
کاملیا انتخابی، مهتاب وحیدیراد و مهرداد قاسمفر دربارهی آن به گفتگو پرداختند.
برگزارکنندگان و مهمانان این کنفرانس بطور
مشترک عنوان کردند که همبستگی جریانهای مختلف اپوزیسیون به تقویت صدای مردم ایران
و افزایش حمایت بینالمللی از خواستها و حقوق مردم کمک خواهد کرد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر