مرگ کارگران در محیط کار بر اثر گرما اتفاقی
پرتکرار در واحدهای صنعتی و تولیدی جنوب ایران به ویژه در صنعت نفت است.
آمار دقیقی از کارگرانی که در محیط کار و
به علت گرمای هوا و شرایط دشواری کار دچار گرمازدگی و دیگر آسیبها یا همان «شاخص استرس
حرارتی در محیط کار» شدهاند در دست نیست.
با اینهمه گزارشهای پراکنده که از سوی منابع
کارگری خبری شده نشان میدهند دستکم هشت کارگر طی یک ماه گذشته و تنها در واحدهای
متعلق به صنعت نفت در جنوب ایران دچار گرمازدگی شده که حداقل دو تن از آنها جان خود
را از دست دادند.
بیستم امردادماه دو کارگر، یکی در پالایشگاه
پارس جنوبی و دیگری در پتروشیمی «بندر امام» (بندر شاپور) جان خود را براثر گرمازدگی
از دست دادند و یک کارگر هم راهیِ بیمارستان شد. پیشتر، در ۲۵ تیرماه
کارگرِ دیگری در دزفول حین انجام کار در ماشین دچار گرمازدگی شد.
از سوی دیگر کاهش سطح هوشیاری به علت کار طولانی در دمای بالا سبب بروز دیگر حوادث در محیط کار مثل ماندن دست زیر دستگاه یا پرت شدن از ارتفاع نیز میشود که این موارد در آمار کارگران دچار گرمازدگی و آسیبهای مرتبط با «شاخص استرس حرارتی در محیط کار» ثبت نمیشوند.
در بسیاری از واحدهای تولیدی و صنعتی نفت
و گاز در میانه تابستان فصل اورهال یا تعمیرات آغاز میشود و یکی از سختترین روزها
برای کارگران شاغل در شرکتهای اورهال در همین دوره است که معمولا سه هفته طول میکشد.
این کارگران ناچار هستند در شیفتهای حداقل هشت ساعته و غالبا در فضای باز و زیر تابش
نور خورشید، کار یدی سخت انجام دهند؛ در ساعاتی که دمای هوا بالای ۵۰ درجه و رطوبت بالای ۷۰ درصد است!
خبرگزاری «ایلنا» درباره شرایط دشوار کاری
کارگرانی که در واحدهای تولیدی و صنعتی در فصل تابستان و در دمای بالا ناچار به کار
هستند نوشته آنچه گرما میتواند بر سرِ کارگران
بیاورد بسیار وسیعتر از اخباری است که گهگاه در رسانهها منتشر میشود.
این گزارش افزوده «کارگران بهخصوص در مناطق
گرم و شرجی چون عسلویه، کنگان، خارک، اهواز، ماهشهر، مسجد سلیمان، ایرانشهر، چابهار
و… در تابستان، در شرایطی به معنای واقعی کلمه، سخت و طاقتفرسا کار میکنند بدون آنکه
کمترین اقدامی برای ایمن نگه داشتنِ آنها از خطر گرمازدگی انجام شود.»
«ایلنا»
نوشته کار در آفتابِ سوزانِ عسلویه روی بلندیهایی که گاهی ارتفاعشان حتی به ۴۰ تا ۵۰ متر میرسد، نه فقط طاقتفرسا، که طبق گفتهی
کارشناسان بازی با جان است و باید شرایط لازم برای کاهشِ خطراتِ احتمالی فراهم شود.
یکی از کارگران شاغل در عسلویه به «ایلنا» گفته «کارگران روزمزد حتی یک کانکس درست و حسابی هم برای استراحت و تجدید قوا ندارند. حداقلیترین کار این است که سرویس بهداشتی به تعداد مناسب و حمام وجود داشته باشد اما حتی این را هم از کارگران روزمزد دریغ میکنند.
یکی دیگر از کارگران توضیح داده «وقتی وارد محیط میشوم و برمیگردم باید لباسم را سریع عوض کنم و دوش بگیرم. کل بدنم عرقسوز و زخم میشود و باید سریع بدنم را ترمیم کنم. ما دائم در بلندی نیستیم اما کارگران روزمزد در دوره اورهال دائم در معرض آفتاب قرار داردند اما حتی این امکاناتِ حداقلیِ سطحی را هم ندارند. خوابگاههای آنها شرایط مناسبی برای استراحت ندارد. یکبار یکی از این کارگران به من گفت ساعت ۶ که به خوابگاه برگشته آب قطع بوده و تا ساعت ۱۱ شب نتوانسته دوش بگیرد. تصور کنید، ۸ ساعت در شرایط سنگین کار کرده و بعد که به خوابگاه برگشته آب نبوده. ببینید چه زجری میکشند!
کارگر دیگری هم گفته «پیمانکاران هر کاری میکنند تا از حقوق کارگر بزنند. آنها برای انجام خیلی از اقدامات هزینهاش را میگیرند اما این پول را صرف خود کارگر نمیکنند. برای آنها یک قران هم یک قران است و برای اینکه سودشان کم نشود، حاضرند جان کارگر را به قرانی بفروشند.
مهدی خالویی کارشناس مهندسی بهداشت حرفهای به خبرگزاری «ایلنا» گفته «شاخص استرس حرارتی در محیط کار بسیار خطرناک است؛ به گونهای که حدود ۵۰ درصد از کارگرانی که تحت تأثیر تنش حرارتی قرار میگیرند، در نهایت دچار مرگ میشوند.
مهدی خالویی تأکید کرده که «این آمار در هیچ یک از عوامل زیانآور دیگر مانند مواجهه با مواد شیمیایی مثل سرب، بنزن، آلودگی صوتی و غیره مشاهده نمیشود. حتی فکر نمیکنم در جنگ هم این آمار که صد نفر بروند و ۵۰ نفر برنگردند وجود داشته باشد! بنابراین میتوان گفت که تنش حرارتی یکی از خطرناکترین عوامل زیانآور محیط کار است و نباید به عنوان یک عامل زیانآورِ میانه به آن نگاه کرد.
او افزوده «بطور خاص، بدن انسان برای انجام فعالیتهای حیاتی مانند عملکرد کلیه، قلب، مغز و خون به تعادل کاتیونها (مانند سدیم و پتاسیم) وابسته است. این کاتیونها از طریق عرق کردن در اثر گرما از بدن دفع میشوند و اگر جایگزین نشوند، ممکن است مشکلات جدی مانند اختلالات قلبی، ماهیچهای، ضعف و غش ایجاد شود.
این کارشناس بهداشت حرفهای، راهکار مقابله با این مسئله را در تأمین آسایش دمایی محیط کار برای کارگران و اصلاح رژیم غذایی آنها دانسته و گفته «ایجاد آسایش دمایی برای کارگری که در فضای باز کار میکند سخت است و در برخی مناطق، خواهی نخواهی کارگری که در فضای بیرون کار میکند با تنش گرمایی مواجه میشود. کارگر باید از میزانِ این خطر آگاه باشد چرا که خیلی اوقات سیستم امکان لازم برای در امان ماندنِ کارگر را فراهم نمیکند، بنابراین کارگر باید آگاهانه باتوجه به شرایط محیط رفتار کند، مثلا تا جایی که میتواند در محیط سایه تردد کند.
مهدی خالویی تأکید کرده «رژیم غذایی بسیار
مهم است. املاح معدنیِ از دست رفته از طریق عرق باید با مواد غذایی جبران شود. مثلا
خوردن یک ساشه او-آر-اس میتواند به برگشت املاح از دست رفته کمک کند. موضوع مهم دیگر
کمآبی بدن است که یکی از نارساییهای اساسی محسوب میشود. هر چه میزان آب بدن کاهش
یابد، احتمال بروز مشکلات ناشی از کمآبی افزایش مییابد.»
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر